Ένα μικρό παιδί πρώτα μαθαίνει λέξεις και φράσεις της καθημερινότητας και μετά γραμματική. Καταγράφει σκηνές ζωής και τις συνδέει με τις ανάλογες προτάσεις, οι οποίες εντυπώνονται μόνιμα και ανασύρονται αυτόματα από τη μνήμη κάθε φορά που πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Η γλώσσα είναι ένα βιωματικό εργαλείο και έτσι πρέπει να διδάσκεται. Η γραμματική και οι κανόνες της σύνταξης είναι ύλη για αργότερα, όταν πια ο μαθητής θα έχει μάθει να μιλάει Αγγλικά, όπως μαθαίνει ένα παιδί που ζει στην Αγγλία.

​

Ο ίδιος κανόνας, με ελαφρές παραλλαγές, ισχύει και για έναν ενήλικα. Η δυσκολία που έχουν στην ομιλία όσοι προσπαθούν να μάθουν Αγγλικά ως ενήλικες είναι επειδή πρώτα σκέφτονται τη φράση στα Ελληνικά, προσπαθούν να την μεταφράσουν, χρησιμοποιώντας κανόνες γραμματικής, και μετά την εκφωνούν. Μολονότι ο ενήλικας ξέρει τη χρήση των μερών του λόγου, κι αυτός ο τρόπος είναι λάθος.

 

Στο Εργαστήρι Βιωματικών Αγγλικών Digiclass, οι μαθητές «ζουν» στην Αγγλία.
Με τη χρήση προηγμένων οπτικοακουστικών μέσων, και την πλήρη αξιοποίηση της πληροφορικής και του διαδικτύου, αποκτούν την εμπειρία τη γλώσσας και όχι μόνο τη γνώση της. Έτσι η γλώσσα χτίζεται πάνω σε σωστές βάσεις χωρίς λάθη και κάθε νέα προσθήκη λεξιλογίου, εκφράσεων, ορολογίας, αγγλισμών, κ.λπ. εμπλουτίζει το γλωσσικό οπλοστάσιο του μαθητή, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται.

​

​